Nasza duchowość ma swoje korzenie w Teresyjskim Karmelu, żyjącym w stylu Francisco Palau. Koncentruje się na doświadczeniu tajemnicy kościelnej jako tajemnica komunii: Bóg i sąsiedzi. Konkretne jest to w wezwaniu do braterskiej komunii, postawie kontemplacyjnej w przyjaznym traktowaniu Boga i wsłuchiwaniu się w Jego Słowo, ducha misyjnego, który sprawia, że wychodzimy w kierunku tych, którzy najbardziej nas potrzebują.
Bycie widocznymi prorokami i znakami komunii oznacza także postęp w misja wspólna, ceniąc komplementarność i wzmacniając wspólnotowe poczucie życia i misji.
Uczyń Eucharystię centrum życia (MRel 3, 1-12; 4, 22-24. 28; 11,4), jako maksymalna realizacja zjednoczenia z Bogiem i braćmi, wzywa nas do uczynienia go żywym wyrazem braterstwa i dzielenia się z ubogimi, w ten sposób antycypując Uniwersalny bankiet Królestwa.
Obecność Maryi, jako idealna figura i typ Kościoła, wzór poddania się woli Bożej i swobodnego i wielkodusznego poddania się innym.
